اعدام وحشیانه فرزاد کمانگر٬ شیرین علم هولی٬ علی حیدریان٬ فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان به موجی از اعتراضات در جامعه دامن زد. مرکز این اعتراضات شهرهای کردستان بود. اعتراضات از تجمع در مقابل دانشگاه تهران آغاز شد. به اعتراض خانواده های زندانیان سیاسی و دستگیر شدگان در مقابل اوین گره خورد. در ۲۳ اردیبهشت شهرهای کردستان شاهد اعتصاب و دست از کار کشیدن و اعتراض در بخشهای مختلف بود.
خارج از کشور نیز در عین حال روزهای پر التهابی را پشت سر گذراند. تعرض به سفارتخانه های رژیم در مرکز این تعرض قرار داشت. در اروپا و کانادا این اعتراضات گسترده و همه جانبه بود. تلاش برای تصرف و برچیدن بساط سفارتخانه های رژیم اسلامی سیاست عمومی نیروهای معترض بود. این سیاست را باید به یک سیاست سراسری تبدیل کرد. و در کنار آن باید خواهان منجمد کردن تمامی اموال به غارت رفته شده مردم در بانکهای بین المللی را در دستور قرار داد .
ما گفته بودیم که رژیم اشتباه محاسبه مهلکی کرده است. ما گفته بودیم مردمی که در روزهای "تاسوعا و عاشورا" قرآن آتش میزنند٬ عکسهای خمینی و خامنه ای را زیر پا لگدمال میکنند٬ ساکت نخواهند نشست٬ تعرض خواهند کرد. اعتراضات اخیر نشان داد که اشتباه کرده اند .
جریانات قومپرست و برخی جریانات ملی - اسلامی بدنبالشان کوشیدند رنگ قومی و مذهبی بر این اعتراضات بزنند. نتوانستند! مادر فرزاد کمانگر آب پاکی را بر سرشان ریخت. اعلام کرد که فرزندش متعلق به قوم و قبیله و نژاد خاصی نیست. یک آزادیخواه بود و او فرزاد خود را به تمامی مردم آزادیخواه در ایران و جهان تقدیم میکند. ناسیونالیسم در این دوره از تحولات جامعه همان نقش مخربی را بازی میکند که اسلام و جنبش اسلامی در سه دهه پیش ایفا کرد. باید هشيار بود. باید با تمام قوا این جریانات مرتجع و ضد جامعه را پس زد. و این یک وظیفه حیاتی جنبش کمونیسم کارگری است. .
چپ در راس این دور از اعتراضات در مقابله با دستگاه اعدام و رژیم اسلامی٬ چه در خارج و چه در داخل٬ قرار داشت. این موفقیت سیاسی چپ را باید عمومی و سراسری کرد. و سئوال این است چگونه و از چه مجراهایی کارگر و کمونیسم میتوانند در راس اعتراضات توده های مردم برای سرنگونی کلیت رژیم اسلامی و استقرار جامعه ای آزاد٬ برابر٬ مرفه٬ یک جامعه آزاد سوسیالیستی قرار گیرند. یک حلقه گرهی در این مقطع خاص سازمان دادن به اعتراضات توده های مردم برای آزادی بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و دستگیر شدگان اعتراضات خیابانی و جلوگیری از ماشین اعدام رژیم اسلامی است. جنبش خانواده های زندانیان سیاسی برای آزادی عزیزان در بند را باید سازمان داد و سراسری کرد. زندانهای و بازداشتگاههای رژیم اسلامی در هر شهر و منطقه ای را باید به صحنه پر شور اعتراض تبدیل کرد .
دور نیست روزی که تمامی زندانیان سیاسی را بر دوشهایمان از بیدادگاههای رژیم اسلامی آزاد کنیم. دور نیست روزی که تمامی سران رژیم اسلامی٬ تمامی مسئولین و عاملین سه دهه جنایت علیه مردم ایران را پشت میزهای محاکمه قرار دهیم. دور نیست آن روز!
